آنتوان چخوف
آنتون پاولوویچ چـِخوف (۲۹ ژانویه ۱۸۶۰ (میلادی) - ۱۵ ژوئیه ۱۹۰۴) گت ِداستون‌نویس و نیمایش‌نومه‌نویس روس هسته.[۱۵] هرچن چخوف زندگی کوتائی داشته و همین زندگی کوتا همراه با بیماری بی‌یه ولی ویشته از ۷۰۰ اثر ادبی بساته.[۱۶] وه ره موهم‌ترین خورد داستون نویس دونّه و در زمینهٔ نیمایش‌نومه‌نویسی هم آثار برجسته‌یی از خادش به جا بیشته. چخوف چهل و چئونر سالگی دله سِل بیته و بمرده.
آنتوان چخوف 
  |
زندگی
دچیینکنارهکتن
دچی‌ین
چخوف ۲۹ ژانویه[۱۷] ۱۸۶۰ (میلادی) شهر تاگانروک دله، در جنوب روسیه، شومال قفقاز، ساحل دریوی آزوف کینار دنیا بیموئه. گت‌پی‌یر پی‌یریش مِلک کُنت چرتکف ، کَدخِدای اوستان وارنشسکایا بی‌یه.[۱۸] وه بتوونسته آزادی شه و شه خِنِوادهٍ ره بخرینه. ونه پی‌یـِر دوکون میوه‌فروشی داشته. وه مرد مذهبی خشنی بی‌یه و شه وچون ره کاتک زوئه. روزئون یکشه‌مبه شه ریکائون ره به زور ورده کلیسا دله و گروه همسرایونی که خادش بسات بی‌یه دله شعر بخوندن. اگه بائوت باشن اِما نخوامبی شعر بخوندیم شیش ره گیته وشون دمبال کارده.[۱۹]
همینتی وشون ره ات خله، حتا زمستان‌ئون سرد دله، شه دوکون سر کار کشیه. آنتوان ۱۸۶۷ دله در هفت سالگی تحصیلات ایبتیدایی شه ره مدرسهٔ دینی یونانی دله شروء هکرده اما دِ سال بعد کلاس ابّل مدرسهٔ عادی دله شه تحصیل ره ایدامه هدائه. چخوف ِپی‌یـِر شیفتهٔ موسیقی بی‌یه و همین شیفتگی وه ره داد و ستد باز جه دور هکرده و به ورشکستگی دکشنیه[۲۰]
و وه در سال ۱۸۷۶ از ترس طلب‌کارون شه خِنواده همراه مسکو دله دربورده و آنتوان تنئون تاگانروک دله باقی بموندسته تا درس بخونده. وه سال‌ئون پایونی تحصیلات موتوسطه‌ش ره تاگانروک دله به تیاتر شی‌یه و ابّلین نیمایشنومهٔ خادش ره به ایسمبی پی‌یـِـری[۲۱] و بعد کومدی آواز کرگ ِبی‌دلیل نیّه[۲۲] ره بنویشته. وه همین سال‌ئون دله مجلهٔ غیررسمی و دست‌نویس الکن ره مونتشر کارده که توسط ونه گـَگَ‌ئون مسکو دله پخش بی‌یه. ونه گت برار، آلکساندر پاولویچ چخوف سال ۱۸۷۶ دانشگاه مسکو دله بورده رشتهٔ علوم طبیعی دانشکدهٔ ریاضی-فیزیک دله مشغول تحصیل بی‌یه و روزنومه‌ئون طنز مسکو و پتربورگ داستون نیوشته.[۲۳] آنتوان هم در ۱۸۷۹ تحصیلات ایبتیدایی ره تموم هکرده و بورده مسکو و رشتهٔ دوکتوری ِدانشگاه مسکو دله مشغول تحصیل بیّه.
شروء نویسندگی
دچی‌ین
چخوف نیمهٔ سال ۱۸۸۰ دله شه تحصیلات دانشگائی ره رشتهٔ پزشکی دله دانشگاه مسکو درون شروء هکرده. همین سال دله ابلین مطلب وه چاپ بیه برای همین این سال ره مبدأ تاریخی شروء نویسندگی چخوف دونّه. جخوف ات نامه دله فیودور باتیوشکوف[۲۴]ره گانه:«ابلین تیکهٔ ناچیزم در ۱۰ تا ۱۵ بند نشریهٔ «دارگون فلای» دله ماه مارس یا آوریل ۱۸۸۰ میلادی بنویشته بیّه. اگه آدم بخوائه مدارا هکنه و این نوشتهٔ ناچیز ره شروءء به‌حیساب بیاره، پس این سالگرد (بیست و پنج‌سال نویسندگی) مه زودته از ۱۹۰۵ فرا نرسنه.»[۲۵] اون‌چه چخوف به وه ایشاره کانده در واقع داستون کوتائی هسته به ایسم «نومهٔ ستپان ولادیمیریچ اِن، صاحب اهل دُن، به همسایهٔ دانشمندش، دوکتور فریدریخ» که مجلهٔ سنجاقک شومارهٔ ۱۰ دله مونتشر بیّه. وه سال‌ئون ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۴ دله علاوه به یادبیتن پزشکی دانشگاه مسکو دله با ایسم‌ئون موستعار میثل: آنتوشا چخونته، آدم کبدگندیده، برار ِبرارم، روور، اولیس... به بنویشتن بی‌وقفهٔ داستان و طنز توی مجله‌ئون فوکاهی مشغول بی‌یه و دستمزد جه زندگی مار و خواخِر و برارونِش ره تامین کارده. وه در ۱۸۸۴ به عونوان پزشک فارغ‌التحصیل بیی و شهر واسکرسنسک دله، نزدیک مسکو، به دوکتوری را دمبدا بیّه. ابّلین مجموعه داستون‌نش با نوم قصه‌ئون ملپامن در همین سال مونتشر بیه و ابلین نقدئون دربارهٔ وه بنویشته بیه. در دسامبر همین سال زمونی که چخوف ۲۴ ساله بی‌یه ابلین خلط‌ئون خونی که نشون از بیماری مهلک سِل داشته مشاهده شدمئلوم بیّه.
فئالیت حرفه‌ئی
دچیینچخوف بعد از پایون تحصیلش رشتهٔ پزشکی دله به طور حرفه‌ئی به داستون‌نویسی و نیمایش‌نومه‌نویسی رو بیارده. در ۱۸۸۵ همکاری شه ره با روزنومهٔ پتربورگ شروء هکرده. سپتامبر دله قرار بوبی‌یه نیمایشنومهٔ وه به نام گت ِجادهٔ دله روی صحنه بوره که کومیتهٔ سانسور ونه اجرا بیّن جه جلوگیری هکرده.[۲۶] مجموعهٔ داستان‌ئون گل‌باقالی وه در ژانویه سال بعد مونتشر بیّه. فوریه همین سال (۱۸۸۶) با آ. سووُربن سردبیر روزنومه عصر جدید آشنا بیه و داستون‌ئون، مراسم تدفین، دوشمن،... در این روزنومه با نوم اصلی چخوف مونتشر بیه. بیماری سل‌ش شدت بیته و وه آوریل ۱۸۸۷ دله به تاگانروک و کوه‌ئون مقدس بورده و تابستون باپکینا دله دیّه اوت همین سال دله مجموعهٔ گرگ‌ومیش دله ره مونتشر هکرده و اوکتوبر دله شه گت ِنیمایش‌نومه ره با ایسم ایوانف تیآتر کورش مسکو دله به روی صحنه بورده که ونجه ایستیقبال نیّه.
بمردن
دچی‌ین
چخوف ۱۶ ژوئن ۱۹۰۴ همراه شه زنا اولگا کنیپر برای موعالجه آلمان دله بوردنه. این کشور دله حال وه بهته بیّه اما این بهبودی زیاد طول نکشی‌یه و روز به روز حال وه بدته بیه. اولگا کنیپر شه خاطره دله شرح دقیقی از روزون و آخرین ساعات زندگی چخوف بنویشته. ساعت ۱۱ شو حال چخوف وخیم وانه و اولگا دوکتور موعالج وه، دوکتور شورر، ره خَوِر کانده. اولگا شه خاطرات دله نویسنه:«دوکتور وه ره آروم هکرده. سورنگ ره بیته و کامفور تزریق هکرده. و بعد دستور شامپاین هدائه. آنتوان ات‌دونه گیلاس پر بیته. مزه‌مزه هکرده و لبخندی بزوئه «خله وقته شامپاین نخاردمه.»[۲۷] وه ره لاجرعه سربکشی‌یه. آروم طرف چپ دراز دکشی‌یه و مه فخط بتونستمه ونه سو دو بیرم و ونه رو خم بوّم و وه ره ونگ بزنم. اما وه دیگه نفس نکشی‌یه. وچه واری آروم خو بورد بی‌یه.» این ساعات ابلیه روز 15 ژوئیه [۲۸] ۱۹۰۴بود.
تشییع جنازه
دچی‌ین
تشییع جنازهٔ چخوف اتا هفته بعد از بمردن وه مسکو دله برگوزار بیّه. ماکسیم گورکی که این مراسم دله دی‌یه بعدأ به دقت جریون برگوزاری مراسم ره گانه. ات خله آدم ونه مراسم دله دینه. علاوه به نوسیندگون و روشنفکرون که مراسم دله دینه مردمون عادی هم خله زیاد بینه.[۲۹] آخرسری گورستان صومعهٔ نووو-دویچی ِشهر مسکو دله وه ره چال هکردنه.
آثار
دچیینداستون کوتا
دچیینچخوف ابلین مجموعه داستونِش ره 2 سال بعد از بیتن درجهٔ دوکتورای پیزیشکی چاپ هکرده. سال بعد اینتیشار مجموعه داستون «زمون شام» جایزه پوشکین ره که فرهنگستون روسیه دائه، ونه نسیب بیه . چخوف بویشته از 700 داستون کوتا بنویشته.ونه داستون‌ئون دله معمولاً اتفاق‌ئون از خلال وجدون اتا از آدم‌ئون داستون، که کم‌وبیش با زندگی خِنوادگی «معمول» بیگانه ئه، تعریف وانه. چخوف با شه‌داری از شرح و بسط داستون مفهوم طرح ره هم داستون‌نویسی دله تغییر هدائه. وه شه داستونا دله به جای ارائهٔ تغییر سعی کانده به نیمایش زندگی بپردازه. در عین حال، داستون‌ئون موفق دله وه اتفاق‌ئون تراژیک جوزئی زندگی روزانهٔ مردمون دله داستان وه ره سازنّهو تسلط چخوف به نیمایشنومه باعیث ویشته بین توانائی وه در خلق گپ‌ئون زیبا بی‌بییه. وه ره «موهم‌ترین داستون کوتا‌ینویس همهٔ دوره‌ئون»[۳۰] دونّه.
چن داستون کوتا
دچی‌ین- ۱۸۸۳- از دفترچه خاطرات یک دوشیزه
- ۱۸۸۴- بوقلمون صفت]]
- ۱۸۸۹- بانو با سگ ملوس
نیمایشنومه
دچیینابلین نیمایشنومهٔ چخوف ایوانف هسته که وه ره سال ۱۸۸۷ بنویشته. اتا دِتا نیمایشنومهٔ بعدئ چخوف هم موفق نی‌نه تا اینکه با ایجرای نیمایش «دریوئی کِرگ» سال ۱۸۹۷ تو سالون تیاتر هونری مسکو چخوف بهترین نیمایش نوه خادش ره بنویشته. همین نیمایشنومه 2سال قبل از اون سالن تیاتر الکساندریسکی ِسنت پترزبورگ دله انده مردمون ایستیقبال هکردنه که چخوف دیمین شوی اون نیمایش قسم بخارده دیگه نیمایشنومه ننویسه. ولی همون نیمایش نومه جه گت ِبازیگرون مسکو اتا تیاتر ایجرا هکردنه که همه داهون وا بموندسته. بعدأ با دیّن ایختیلافای میون چخوف و کنستانتین استانیسلوفسکی ـ کارگردون نیمایش‌نومه‌ئون وه ـ پیش بموئه آثار دیگه‌ئی از چخوف ـ میثل «عمو وانیا» (۱۸۹۹)، «سه خواخر» (۱۹۰۱) و... هم به همون صحنه به ایجرا در بموئه. عمدهٔ ایختیلاف چخوف و استانیسلوفسکی سر چتیٔ ایجرا بیّن نیمایش‌نومه‌ئون بی‌یه. چخوف اصرار داشته که نیمایش‌نومه‌ئون کلأّ کومدی بائن و استانیسلوفسکی دوست‌داشته نیمایشنومه تراژیک‌ته بوئه.
نیمایش‌نومه‌ئون
دچی‌ین- دایی وانیا
- سه تا خواخِر
- ایوانف
- گت ِجاده دله
- دریوئی کِرگ
- خاسگاری
- سیکار دکشی‌یـِن
- آلبالو باغ
وابسته جستارون
دچیینبن بنویشت
دچی‌ین- ↑ نشانی اینترنتی: https://bigenc.ru/literature/text/4684952. هارشی‌ین تاریخ: ۶ فوریه ۲۰۱۹. گفتاورد: 2(15).7.1904.
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: Concise Literary Encyclopedia. گفتاورد: 2(15).VII.1904. ناشر: The Great Russian Encyclopedia. اثر یا نومِ زوون: روسی. انتشارِ تاریخ: ۱۹۶۲.
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: Estonian biographical database. Estonian biographical database ID: 6818. شهرت: Anton Pavlovitš Tšehhov. هارشی‌ین تاریخ: ۹ اکتبر ۲۰۱۷. اثر یا نومِ زوون: استونیایی.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ونه نوم اینجه بمو: Concise Literary Encyclopedia. ناشر: The Great Russian Encyclopedia. اثر یا نومِ زوون: روسی. انتشارِ تاریخ: ۱۹۶۲.
- ↑ نشانی بایگانی: http://web.archive.org/web/20181018063925/https://www.mos-ritual.ru/novodeviche-kladbische.
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: بنگاه داده یک گور بیاب. هارشی‌ین تاریخ: ۲۹ ژوئن ۲۰۲۴. اثر یا نومِ زوون: انگلیسی.
- ↑ برگردان ادبی: Brawd fy mrawd.
- ↑ نشانی اینترنتی: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/rmv.365/pdf.
- ↑ نویسنده: کتابخانه ملی فرانسه — http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb11926133z — هارشی‌ین تاریخ: ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ — جواز: Open License
- ↑ شناسه CONOR.SI: https://plus.cobiss.net/cobiss/si/sl/conor/9736291
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: Musikverkets auktoritetsdatabas. شناسۀ Musikverket برای هنرمندان: DS/UK/186. هارشی‌ین تاریخ: ۶ اکتبر ۲۰۱۷. انتشارِ تاریخ: ۶ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: Archivio Storico Ricordi. هارشی‌ین تاریخ: ۳ دسامبر ۲۰۲۰. Archivio Storico Ricordi person ID: 15664.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "The Fine Art Archive". Retrieved 1 April 2021.
{{cite web}}: Check date values in:|access-date=(help) - ↑ نشانی اینترنتی: https://goslitmuz.ru/istoriya-eksponata/?ID=1775. هارشی‌ین تاریخ: ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳.
- ↑ بیست داستون از آنتوان چخوف، حبیب گوهری ، صفحه ۷ ISBN:978-964-8661
- ↑ علی امینی نجفی (پارسی). بی‌بی‌سی پارسی، ۱۱ بهمن ۱۳۸۸. http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2010/01/100131_l11_chekhov_russia_theatre.shtml.
- ↑ در هنگام تولد چخوف، هنوز در روسیه، تقویم یولیانی رسمی بی‌یه و طبق اون تقویم ۱۶ ژانویه دله کنارهکته.
- ↑ وینر ۳۳۲
- ↑ ماگارشاک ۱۰
- ↑ وینر ۳۳۲
- ↑ آتش‌برآب ۱۷
- ↑ این نیمایشنومهٔ کومدی از بین بورده.
- ↑ چخووا «آنتوان پاولویچ و آلکساندر پاولویچ چخوف» ۹
- ↑ اف. د. باتیوشکوف (۱۹۲۰ - ۱۸۵۷) منتقد و مورخ ادبی.
- ↑ چخوف «نامه‌ئون چخوف» ۱۶۹
- ↑ آب‌برآتش ۱۹
- ↑ کنیپر ۳۴۳
- ↑ ۲ ژوئیه به تقویم یولیانی
- ↑ گلشیری ۵۱
- ↑ وینر ۳۳۲
منابع
دچی‌ین- تـَش ِئو سَر، حمیدرضا. «گاهبشماری زندگی و فئالیت ادبی آنتوان چخوف». ترجمهٔ حمیدرضا تَش ئو سَر، بابک شئونب. چاپ دیّم، تهرون: آهنگ دیگه، ۱۳۸۳، ISBN 964-95079-6-5.
- سروژ استپانیان. «پیش‌گفتار». ترجمهٔ سروژ استپانیان. تهرون: اینتیشارات توس، ۱۳۷۱.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ عبدوالحوسِن نوشین. تهرون: اینتیشارات نیگاه، ۱۳۸۴، ISBN 964-351-312-2.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ عبدالحسین نوشین. مسکو: ایتیشارات پروگرس، ؟.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ رضا آذرخشی، هوشنگ رادپور. چاپ سوم، مشهد: ایتیشارات جاودان خرد، ۱۳۸۷، ISBN 964-5955-50-5.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ احمد گلشیری. تهرون: ایتیشارات نیگاه، ۱۳۸۱، ISBN: 964-351-100-6.
- آنتوان چخوف. ترجمهٔ حمیدرضا تش ِئو سَر، بابک شئونب. چاپ دیّم، تهرون: آهنگ دیگه، ۱۳۸۳، ISBN 964-95079-6-5.
- چخوف، آنتوان. «گوناه‌کار شهر تولدو». آدینه. بهمن۱۳۷۲.هشتوم،
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ سروژ استپانیان. تهرون: ایتیشارات توس، 1371.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ سروژ استپانیان. تهرون: ایتیشارات توس، 1370.
- چخوف، آنتوان. ترجمهٔ هوشنگ پیرنظر. تهرون: ایتیشارات آگاه، 1354.
- چخوف، آنتوان. «همسرون هونرمندون». آدینه. شهریور۱۳۷۱.هفتم، ترجمهٔ احمد شاملو، ایرج کابلی.
- چخووا، ماریا پاولونا. «آنتوان پاولویچ و آلکساندر پاولویچ چخوف». ترجمهٔ ناهید کاشی‌چی. تهرون: ایتیشارات توس، 1384، ISBN 964-315-503-X.
- چخوف، آنتوان. «نشون شیروخارشید». کیتاب جومعه. 8/شهریور/1358.ابّل، ترجمهٔ کریم کشاورز. سردبیر:احمد شاملو.
- کنیپر، اولگا. ترجمهٔ احمد پوری. تهرون: باغ نو، ۱۳۸۱، ISBN 964-7425-18-X.
- ماگارشاک، دیوید. «مقدمهٔ دیوید ماگارشاک». ترجمهٔ فاطمه مولازاده. تهرون: نشر اختران، ۱۳۸۷، ISBN 978-964-8897-55-5.
- گلشیری، احمد. «مقدمه». ترجمهٔ احمد گلشیری. تهرون: ایتیشارات نیگاه، ۱۳۸۱.
- وینر، تاماس جی. «آنتوان پاولوویچ چخوف». ترجمهٔ خشایار دیهیمی. به سرپرستی خشایار دیهیمی. تهرون: نشر نی، ۱۳۷۹، ISBN 964-312-527-0.
پیوند به بیرون
دچی‌ین- آنتوان چخوف بانک ایطیلاعات اینترنتی فیلم‌ئون (IMDb)
- مرور کارنومه بموئن و رفتن آنتوان چخوف
- آنتوان چخوف مجموعه داستان‌ئونِ کوتا
- چند داستانِ کوتا از چخوف ترجمه احمد شاملو و ایرج کابلی
- از عشق - آنتوان چخوف، مهدی اچ.ای
- متشکرم
- شوخی کوچک
- دویچه وله
- تئاتر چخوف، همچنان تازه و شاداب
- چخوف و شهیدثالث
- زادروز چخوف؛ راوی بزرگ قصه‌ئونِ کوچک
| ویکی تلمبار دله بتونّی پرونده‌ئونی که آنتوان چخوف خَوری دَره ره پیدا هاکنین. |