رنسانس: نسخه‌ئون ِفرق

عصر دله که دکارت ونه دله زندگی کرده، وه گت ترین گناه بی یه که خدای وجود ر شک یوو، تا چه برسه خدای درباره فریبکار دسوری فکر بوو. فرانسیس بیکن امپریسیسم پر و دکارت هم دوره، کار ره شه سر آسان هکرده بی یه، ونه بئوتن جا که فلسفه فقط ونه استدلال رو تکیه هکنه، صورت دله که الهیات فقط اعتقاد جا قابل شناخت هسه، و این صورت ره بیکن رودرویی جا کلیسای جا اجتناب هکرد بی یه. مقایسه دله، دکارت، دیگه سوی جا، شه هدف ره دقیقا شه جامعه ممنوع ترین شک رو النه، یعنی جامعه سر، مستقل اندیشه ره عموم برابر دله نمایش ره النه. خله منتقدون، دکارت خدامنشانه تیجه بیتن ره اعتقاد درباره، و هم ونه عملکرد و کوششون ره علم و کلیسای شازش سر ره اساره کننه، و وشون ره به عنوان دلیل بر دکارت ناصادق بی ین بالای حرکت دله رابطه دله شک جا خدای وجود دله دوننه. چه منتفدین درست بئوون و چه نا، و صرفنظر شه دکارت نتیجه بیتن جا بحث جا که طرح هکرد هسه، و با اینکه اساسا محافظه کارانه بی یه، این واقعیت غیر قابل انکار هسه دکارت برخورد شک دله و حتی خدای مشاهده به عنوان اتا فریبکار، شه زمان مذهبی اعتقادات جدا تهدید و لرزه در بی یارده. وقتی عامه مردم اتی برخورد خدای جا ره جایز بشمارن، عملا انی حرکت توننه کفر ره بیانجامه، صرفنظر ونه جا که اولیه بحث مقابل جوابون هر قدر هم قانع کر بوئه. واقع دله این فکری طرح، دقیقا دکارتی انقلاب فکری نطفه بی یه، گرچه این تحول شاید اتا محافظه کار جا شروع بئی بی بو، یعنی دکارت شه! جرئت شک ره غالب اعتقادات درباره جامعه دله، همونقدر مستقل اندیشه تشویق سر لازم بی یه، که استدلال ظرفیت برابری رسمیت بشناسی ین ره انسانون دله.