زینالعابدین رهنما
زینالعابدین رهنما (۱۲۷۲، نجف دله - ۱۲ تیر ۱۳۶۸، تهران دله)[۶] مازرونی سیاستمدار و نویسنده بییه. ونه گتبَبا، زینالعابدین مازندرانی، شیعیون ِمرجعتقلید بییه. زینالعابدین ِریکا، حمید، هم نویسنده بییه.[۷]
زینالعابدین رهنما
|
زندگینومه
دچیینزینالعابدین رهنما روز ۱۷ آذر ۱۲۷۲ شمسی دنیا بموئه. وه اول «رهنما»ی ِمجله و بعد همین نوم جه اتا روزنومه ره سردبیری کارده ولی بعدته دولت ونجه بخاسته که ایران روزنومهی ِسردبیر بائه. وه پهییته آذربایجونو ری ِنماینده بیّه و اتکم بعد اروپا دلهی ِایران ِاقتصادی کومیسیون ِرییس بیّه و بورده پاریس. همین گادِر ایران ِروزنومه که اولها خله مهم نیّه، یکدفه معروف بگردسته.[۷]
رهنما سال ۱۳۰۴ مؤسسون ِمجلس دله بورده و سال ِبعد وزیر ِکشور ِمعاون بیّه. سال بعد هم نخستوزیر ِمعاون بگردسته. وه اولین کسی بییه که ایران دله نخستوزیر ِپارلمونی معاونت ِپُست جه برسییه.[۷]
سال ۱۳۱۴ دربار جه مشکل پیدا هاکرده و وه ره زندونی هاکردنه ولی اتکم بگذشته په، آزاد بیّه و ایران جه بریم بورده. وه عراق، سوریه، لبنان، هند، اروپا و آمریکا دله چرخچرخ بزو و آخرسر آمریکای ِدانشگائون ِپیشنهاد په، اونجه فارسی زوون ِاستاد بیّه. شهریور ۱۳۲۰ اَی وردگردسته ایران و ایران ِروزنومهی مدیریت ره پس بَییته و پهییته تبلیغات ِرییس بیّه، بعد هم سفیر بگردسته و بورده فرانسه.[۷]
وه دِتا معروف کتاب دانّه که اولی نوم «زندگانی رسول اکرم» و دومی نوم «ژاله» هسته. این دِتا کتاب جه خله استقبال بیّه و حتی اولی ره چندین زوون ِجا وردگاردنینه (ترجمه هاکردنه).[۷] ونه دیگه کتابون نوم «حسین»، «حقوق اسلام دله»، «قرآن ِترجمه و تفسیر» هسته.[۶]
زینالعابدین رهنما دموکرات حزب ِرهبرون جه بییه و بعضی مهم طرحون ره ممرضا شای ِاصلاحات ِدوره وه هدائه.[۷]
منابع
دچیین- ↑ ساماندهی سانسور و تعدیل نویسندگان رادیکال بهائیان در عصر پهلویها
- ↑ آقای میلانی! هویدا روشنفکر نبود
- ↑ فریده رهنما در کتابخانه انجمن کلیمیان
- ↑ نشانی اینترنتی: https://pust.urbe.it/cgi-bin/koha/opac-authoritiesdetail.pl?marc=1&authid=27337.
- ↑ ونه نوم اینجه بمو: BnF authorities. شناسهٔ BNF: 11271356s. شهرت: Zayn al-ʿābedīn Rahnemā. نویسنده: کتابخانه ملی فرانسه. اثر یا نومِ زوون: فرانسوی.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ پایگاه دانش، پژوهش و نشر بینالملل
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ نوری، نظامالدین. تاریخ ادبیات و فرهنگ مازندران. زهره، ۱۳۸۰. ۴۴۰-۱.