میرعبدالعظیم مرعشی معروف به سید بن درختی اتا مازرونی عارف و شاعر بی‌یه که دار بن خاته و درویشی کرده و خار لباس نپوشته و جنگِ قبا ره شه تن کرده. وه ظهیرالدین مرعشی زمون دیّه و ظهیرالدین پییر و سید رضی کیا خله وه ره سرور گیتنه که بئه سره دله دووئه ولی وه قبول نکرده و همون دار بن دیّه و شهر-شهر مله‌گردی کرده. اواخر هم آمل، اتا دار ِپه، بمرده و همونجه وه ره چال هاکردنه. وه مازرونی زوون، فارسی و عربی جه شعر گته.[۱] این شعر ونه شنه:
شخصی معلومات| دوره | |
|---|
| زوونی که گپ زوئه |
گلکی، فارسی، عربی |
|---|
| حرفه |
شاعر |
|---|
دچی‌ین - کد دچی‌ین |
| تا بدیمه تی چهره ره تر و خور رنگ |
|
کلا پشت می پوشش، کمان می ینگ |
| تا بدشمنِ چشم کنم خاک یکی چنگ |
|
یا دشمن به می خون کنی جامه را رنگ |
- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۱۸۱-۱۸۲.
