سهراب

سهراب یا سرخاب شاهنومه دله رستم و تهمینه وَچه هسته که بی‌پییر سمنگان دله گت وانه.

سهراب ِعکس، شاهنومه شاءطهماسب دله

داستان

سمنگان اتا شهر هسته که توران و ایران ِسامون سَر کَته. رستم که نخاسته تهمینه پَلی بمونده، وقتی وه حامله بی‌یه، اتا مُهره دِنه تهمینه ره که وَچه دَس دَوِنده تا وه شناسا بائه و شه وشون ره سَر یـِنّه و شونه.

رستم وقتی که سهراب ره بَکاشته خله ونه وسّه غاصّه بخارده.

سهراب وقتی گت وانه، شونه تا شه پییر ره پیدا هاکنه. وه که خله جوون هسته، غرور دانّه و فکر کانده که بتونده ایران و توران هر دِتا ره شاهی هاکنه. افراسیاب وه ره اتا ارتش دِنه و وه این ارتش ره گیرنه و شونه ایران. رستم این گادِر که فهمنه اتا تورانی ارتش دَرِنّه، شه سپاهیون ره جمع کانده و ونّه وشون دیم‌به‌دیم.

سهراب و رستم که هِدی ره نِشناسِنّه جنگ کفنّه و چن روز مبارزه کانّه و هر گادِر سهراب پییر جه پرسنه که وه رستم هسته یا نا، رستم وه ره دِرو گانه. سهراب آخر موفق وانه ات‌بار رستم ره بـِنه بَزنه ولی رستم وه ره گانه که اَمه سامون رسم هسته که هرکی جوون‌مرد و بامرام هسته، شه حریف ره اولین بار نَکاشِنه و وه ره ات بار دیگه وقت دِنه که مبارزه هاکنِن. القصه سهراب وه ره نَکاشِنه ولی دَفه‌یِ بعد که میس‌چاغال کاردنه، رستم وه ره بنه زنده و ات‌ضرب کارد ره زنده ونه بتیم دله.

این گادِر سهراب که دَر یـِرده شه مُهره ره رستم ره سِراق دِنه و ونجه خانه که ونه بمردن قضیه ره رستم وسّه باوّه. رستم این گادِر فهمنه چتی بیّه، چن نفر ره راهی کانده کیکاووس پَلی تا ونجه توتیا ره بَییره و سهراب ره زنده داره. ولی کیکاووس، که شه پَلی فکر کارده اگه سهراب زنده بمونده پییر-وَچه ونه حکومت ره رِقِد دِنّه، توتیا ره نَدِنه رستم دَس و اینتی سهراب جوونی گادِر یَنّه.

پانویس

• شاهنامه فردوسی. نشر محمد: ISBN 964-5566-35-5