حجت بن الحسن
محمد بن حسن (۱۵ شعبان ۲۵۵ ه. ق. سامرا دله) شیعیون دوازدهمین امام هسه. شیعیون ونه مهمترین لقب ره «مهدی» گانّه ولی لقب‌های دیگری، «صاحب‌زمون»، «حجت» و «بقیه‌الله» واری، هم دارنه. ونه پی‌یر نوم عسکری بی‌یه و شه پی‌یر بمردن په امامت جا برسی‌یه؛ البته از نظر تاریخی میّن نی‌یه که اصلاً چنین کسی وجود دارنه یا نا.
| حجت بن حسن | |
|---|---|
 | |
| نقش | ایمام دوازدهوم شیعه |
| نوم | حجت بن حسن |
| کنیه | ابوالقاسم |
| بزائنی‌روز | ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ پس از هجرت (۲۹ ژوئیه ۸۶۹ میلادی) |
| بزائن جاء | سامرا |
| لقب(ئون) | مهدی، قائم، بقیةالله، حجةالله، صاحب‌الزمان، المنتظَر، غائب، صاحب‌الأمر، ولی عصر، اباصالح، منصور |
| پی‌یر | حسن عسکری |
| مار | نرجس خاتون |
| عمر | پیش از ایمام بیّن: ۵ سال: ۲۵۵–۲۶۰ ق. دوران ایمام بیّن: |
زندگی
دچیینحسن عسکری که زنده بی‌یه، شه برار جه امام بی‌ین سَر جر و بحث داشتنه ولی ونه برار، جعفر کذاب، آخر کِتا بمو که امام نی‌یه. حسن عسکری تا زنده بی‌یه، کسی خَوِر نداشته که وه ریکا داره ولی وقتی بمرده چن نفر باتنه که ونه ریکا ره بدینه و این ریکا سربازون ِدَس فرار هاکرده و بورده اتا چلو بـِن گوم بیّه. این داستان دیّه تا این که چار نفر که وشون ره نواب اربعه گانّه، بائوتنه اِما اون وچه‌ی نایب هستمی و مردم اگه سؤالی دارنه یا حرفی خانّه مهدی جه بزنن یا خمس و زکات که خانّه وه ره هادن ره اِما وَرمی و رِسِنمبی ونه دَس. این دوره ره غیبت صغرا گانّه. وقتی این چار نفر بمردنه، باتنه که دیگر امام‌زمان هچکی جه مستقیم ارتباط ندارنه و اصطلاحاً غیبت کبرا شروع بیّه. صدها سال اون گادِر جه گذرنه و هنتا دوازده‌امامی شیعیون اعتقاد دارنه ات روز محمد بن حسن که همون «مهدی موعود» هسته، ورگردنه و دنیا ره نجات دنه.
مهدی بی‌ین
دچیینمحمد جه پیشگویی وجود داشته که گاته ونه تیر-طایفه جا ات نفر دنیا اِنه که وه ره مهدی گانّه و قرار هسته دنیا ره آخرسری نجات هاده. تاریخ دله خله کس‌ها مدعی بَینه مهدی موعود هستنه یا مهدی ره اتا بمرده آدم دونستنه که گاتنه وه اَی زنده وونه. دوازده‌امامی شیعیون گانّه که مهدی وشون ِیازدهمین امام ِوچه هسته که تعداد کمی آدم وه ره بدینه و وه هنتا زندوئه ولی غیب هسته.
جوستارای وابسته
دچیینمنابع
دچی‌ین- ویکی‌پدیای کارزنون، «بن حسن (مهدی) مهدی»، پارسی ویکی‌پدیا، آزاد دانشنومه، دله. (هارشی‌یه بَیی 1-8-2011).