پست امپرسیونیسم

پُست امپرسیونیسم اتا هنری رِمبِش نوم هسته که غربی نقاشی دله شکل بیته و فرانسه جه شروع بیّه و ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۰ دمباله داشته. این سبک هم خاسته امپرسیونیسم راه په بوره و هم ونه محدودیت‌ها ره کنار دینگنه. پست‌امپرسیونیسم ِاصطلاح و نوم ره اتا انگلیسی منتقد این سبک سر بشته که گته قرن نوزهمِ اواخر، پل سزان، ژرژ سورا، پل گوگن، ونسان ون گوگ، هانری دو تولوز لوترک و… دسوری نقاشون ات سٮوا شیوه ره پیش هایتنه. بجز ون گوگ، دیگرونی که این سبک جه نقاشی هاکردنه، گِرد فرانسه آدم بینه و امپرسیونیسم جه شه کار ره شروع هاکردنه و کم‌کم شه شیوه ره تغییر هدانه تا اتی شه مخصوصِ سبک جه برسینه. امپرسیونیسم خاسته طبیعت ره عیناً تابلو سر بکشه ولی رنگ و نور تأثیر ره وِج بیاره ولی پست‌امپرسیونیسم این اَرمون ره محدود دونسته. با اینچنین وشون هم رنگ و بل-بل-تو بزوئن ره اٮستفاده هاکردنه و شه موضوعات ره همونان واری اٮنتٮخاب کردنه و وشون تکنیک ره کار زونه و قلمو دمتن ره همون سابق شیوه واری بکار وَردنه.

امپرسیونیسم جه سٮوا بیّن

پل سزان اولین کسی بی‌یه که امپرسیونیستونِ انجمن جه سٮوا بیّه و سال ۱۸۷۸ باته خانه امپرسیونیسم ره ات شاپ پیش دینگنه. وه منظره و بی‌جان طبیعت نقاشی ره کشی‌یه و نخاسته دیگه سطحی نقش ره جولِ فضا جه اتا هاکنه و همینسه امپرسیونیستی شیوه که سو-سو بزوئن جه کا کردنه ره کنار بشته و ونه آثار پئی‌ته کوبیسم ِالگو بیّه.

سال ۱۸۸۴ سالون دس ایندپندانتس، پاریس دله، اتا گالری بشتنه که ژرژ سورا اونجه شه نقاشی‌ها ره سٮراق هدا که وشون ترکیب‌بندی امپرسیونیستونِ سبک جه فرق کرده و ویشته رنگ ره جول‌ته کشی‌یه. ونه اَرمون هم سزان دسوری بی‌یه؛ چون نخاسته بکشسته رنگ جه سو-سو بزنه، رنگ‌هایِ تئوری قوانین جه اٮستفاده هاکرده که کونتراست بساجه و رنگ‌هایی که مخالف بینه ره کنار-کنار بی‌یله که دور جه اِشایی، خال کردی هئی جه پشو بخردنه. این تکنیک نوم ره پوینتیلیسم بی‌یشتنه و معاصر نقاشون ونه شیوه جه نئو امپرسیونیسم سبک ره بساتنه.

هنرمندونِ عقیده

پل سزان ِورق‌بازون نقاشی (۱‌۸۹۲−۱‌۸۹۳) که متروپولیتن موزه کَته.

برعکس امپرسیونیست‌ها که خله هئی جه کایری کردنه و نشست یشتنه و شاد و صمیمی گروه بینه، پست‌امپرسیونیستون خله کناره‌گیر بینه و سٮوا-سٮوا نقاشی کشینه. پل سزان بورد بی‌یه اکس‌آن پروانس (فرانسه جنوب) و تیناری دیّه. پل گوگن هم سال ۱۸۹۱ بورده تاهیتی دیّه و ون گوگ اتا پچیک محله دله زندگی کرده. وشون بعضاً همدیگه جه گالری یشتنه ولی انزوا و کناره جه بریم نِمونه.

پست امپرسیونیستون گتنه امپرسیونیسم صرفاً اتا صحنه‌یِ نقاشی ره سٮراق دِنه ولی ونه درون احساسات بائوت نوونه. همینسه خاستنه راهی پیدا هاکنن که شه دل‌گپ ره بائن و معنوی‌ته سبک جه دست پیدا هاکنن. سال ۱۸۸۶ گوگن باته «دیگه نتومبه طبیعت‌گراییِ نخش خطا ره کورمه» و امیل برنارد ره بیته و دِ-به-دِ شه سبک پیدا هاکردن وسّه امپرسیونیسمِ انجمن جه در-بوردنه. وشون دِتا پاریس جه بوردنه مَله-مِلا دَینه و قرون وسطایِ معماری و رنگی شیشه‌ئون و قدیمی کتابونِ تذهیب جه الهام گیتنه. وه شه احساسات ره رنگ خالصی جه دیار کرده.

میراث

ونسان ون گوگ که اتا هلندی بی‌یه، سال ۱۸۸۶ بمو پاریس و امپرسیونیستون نقاشی ره هارشا و این شیوه ره پیش هایته که شه دل‌گپ ره نقاشی دله باوه. ولی وه دیگه صاف-صاف خط نکشی‌یه و شه خطوط ره وَل-وِل کشی‌یه و رنگ ره اتی استفاده کرده که بیش از حد بل-بل-تو دائه و ونه هیجان ره در-زوئه.

تولوز لوترک و اودیلون ردون کم‌ته امپرسیونیسم جه سرکار داشتنه. تولوز لوترک شه ادراکی و تزئینی صحنه‌ئون دله مخالف رنگ ره کار زوئه و ونه نقاشی یک‌دست نیّه. ردون هم ات‌گال بی‌جان طبیعت و گل نقاشی ره امپرسیونیسم دسوری کشی‌یه ولی بعداً سمبولیسم سبک جه نزدیک بیّه.

نهایتاً پست‌امپرسیونیسم خله طبیعت‌گرایی (ناتورالیسم) جه فاصله دکته و اوایل قرن بیستم جه ونه مسیر ره کوبیسم و فوویسم دمباله بیتنه و ونه شیوه جه الهام بیتنه که شه سبک ره بساجن.^[۱]