میرزا محمد شفیع مفتون

میرزا محمد شفیع متخلص به مفتون اتا مازرونی شاعر بی‌یه که ناصرالدین شاه گدر شعر گاته. وه غیبی و سحاب و پریش و حاجب جه هم‌نشین و هم‌دوره بی‌یه. سال 1313 که شصت ساله بی‌یه، بمرده.[۱] این شعر ونه شنه:

میرزا محمد شفیع مفتون
شخصی معلومات
دوره
قرن سیزهم
زوونی که گپ زوئه
فارسی
حرفه
شاعر
بدبختی مفتون حد و اندازه ندارد اوراق کتابی است که شیرازه ندارد
شعر من و ننگ فقرا ننگ بزرگان این هر سه متاعی است که آوازه ندارد

منابع دچی‌ین

  1. زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۲۷۸.