مشتی برار جان، اتا بلند شعر نوم هسته که مازرونی زوون جوئه. وه ره کیوس گوران شه قدیمی رفیخ سه، بخوندسته که بعد بازنشستگی بورده اروپا تا شه وچون پلی دوو.

مشتی برار جان خله از سنت‌ها، حرمت‌ها، عشق‌ها و خاطره‌ئون قدیمی ره نشون دنه.[۱]

اتا تیکه این شعر جه دچی‌ین

…امه لتکا
جای امن شکروم
سرخ ایا
امه سرپیش
دوک امو سیو تیکا
امه دس اسلحه رزین بیه یا کلاسنگ
نا که تیر دیو –تفنگ!
تله که هم اشتمی
انده وسه نازادیم اسپه تیکاره
تا که نیره مثلاً امه هواره...[۲] بود.


منابع دچی‌ین

  1. «چل سال عاشقی». مازندنومه. هارشی‌یه بیی ۱۳۸۹/۳/۸ گادِر. 
  2. «تیکا». لغتنامه آنلاین تبرستان.