محمدعلی بهمنی (۲۷ فروردین ۱۳۲۱ – ۹ شهریور ۱۴۰۳) بندرعباس دله دنیا بیموئه. و شاعر و غزلسرا هسه. ونه اولین شعر سال ۱۳۳۰ چاپ بیه.[۲] [۳]

محمدعلی بهمنی
شخصی معلومات
بزا-روز
بمردن
ملیت
گپ‌بزن زوون
پیشه‌ئون

ونه شعرها

دچی‌ین

بعضی از ونه شعرون:

  • باغ لال (١٣۵٠)
  • در بیوزنی (١٣۵١)
  • عامیانه‌ها (١٣۵۵)
  • گیسو، کلاه، کفتر (١٣۵۶)
  • گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (١٣۶٩)
  • غزل (١٣٧٧)
  • شاعر شنیدنی است (١٣٧٧)
  • عشق است (١٣٧٨)
  • نیستان (١٣٧٩)
  • کاسۀ آب دیوژن، امانم بده (١٣٨٠)
  • این خانه واژه‌های نسوزی دارد (١٣٨٢)
  • من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم (۱۳۸۸)

بن بنویشت

دچی‌ین

منابع

دچی‌ین


پیوند به بیرون

دچی‌ین