سراج قمری

سراج‌الدین قُمری آمُلی مئروف به" سراج قمری" یا" قمری آملی" (بزائیٔ میونه‌ئون سدهٔ شیشوم قمری آمل دله- بمردهٔ ۶۲۵ ق.)، از شاعرون فارسی زوون نیمه دویّم سدهٔ شیشوم و ابائل سدهٔ هفتوم هسته. بعضیا وه ره خوارزمی و بعضی گرگانی دونّه ولی ویشته گانّه وه آملی بی‌یه. وه با عمادی شهریاری و کمال اسماعیل هم‌دوره بی‌یه و مداحی سلطان غیاث‌الدین ملکشاه خوارزمی وسّه شعر گاته. دیوان سراج قمری سیزده هیزار بیت دانّه و گوینده هجوگو و بذله‌پرداز هسته. سراج قمری جه حدود ۲۰۰ روباعی به‌جا بموندسته که بعضی از اونان خمریات هستنه. شعرون وه از جوملهٔ قصیده‌ئون و قطعات و روباعیا هسته و اتا «کارنومه» هم دانّه که قالب مثنوی هسته. بعضی منابع دله، وه ره شاگرد امام فخر رازی و خواجه نصیرالدین طوسی مئرفی هکردنه. سراج آملی قصیده‫ئی هم درباره سیتایش صوفی روزگار خادش، سیف‌الدین باخرزی، دانّه و وه آرزوی دیدار سیف باخزری ره هکرده.

سراج قمری شخصی معلومات بزا-روز آمل بمردن ۱۲۲۸ ملیت ایران پیشه شاعر

کیتاب

دیوان سراج الدّین قمری آملی سال ۱۳۶۸ به تصحیح دوکتور یدالله شکری چاپ بیّه که اساس وه دسنویسی هسته که عمر بن ممد لالای مروزی وه ره جمادی الاول سال ۷۱۶ ق دله بنویشته و الآن کیتابخِنه چستربیتی ایرلند دله دره. این کیتاب ۷۰۰۰ بیت شعر دانّه. بخش روباعیا این دیوان، ۱۴ روباعی از ایمامی هروی هم بنویشته بیّه.

نیمونه شعر

من مِی خورم و هرکه چو من اهل بود		می خوردن من به نزد او سهل بود
می خوردن من حق ز ازل می‫دانست		گر من نخورم علم خدا جهل بود

منابع

1. سراج الدین قمری آملی، تصحیح کننده: یدالله شکری، تهرون: اینتیشارات امیرکبیر، چاپ سیّم ۱۳۷۹، شابک: ۹۶۴۰۰۰۵۸۷۸
2. لوغتنومهٔ دهخدا، به نقل از مجمع‌الفصحاء ج ۱ ص ۴۷۷.
3. کویر، م. تاریخ طنز ئیران دله، استکهلم، اینتیشارات آرش، ۱۹۹۷. ص۴۰. شابک: ۹۱۸۷۵۲۸۷۴۶