روغنی استرآبادی
روغنی استرآبادی اتا گرگانی شاعر بی‌یه که قرن دهم هجری هند دله دیّه و ونه دیوان سه هزار بیت دارنه. وه طنز و هزل گته و شوخی هکردن وسّه اسم درهاکرده. سال 980 هجری گجرات دله، شاهِ اردو میون دکته بمرده.[۱]
روغنی استرآبادی
|
اینتا شعر ونه شنه:
| در آتش غم سوختم و یار ندانست | حاشا که محبت اثری داشته باشد |
منابع
دچی‌ین- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۱۲۰.