جعفر ارطه‌ای
جعفر ارطه‌ای متخلص به غیبی اتا مازرونی عالم بی‌یه که ریاضات و نجوم دونسته. وه سال ۱٬۲۴۷ ارطه دنیا بمو و کتابون زیادی بنویشته. وه ریاضی و فیزیک کتابون په حاشیه نوشته که ونه خارِ-خارِ خط جه بی‌یه. ونه شعرِ کتاب هم اسا ونه سر گوم هسته. اتا «جغرافیای طبیعی مازندران» کتاب ره هم اعتضادالسلطنه وسّه بنویشته که هنتا کته. وه فقه و عربی و علم هیأت ره هم دستی داشته. وه ره اون گدر آخوندها کافر بنومستنه و تکفیر هاکردنه. غیبی سال ۱٬۳۱۴ هجری بمرده.[۱] این شعر ونه شنه:
جعفر ارطه‌ای
|
تبارک الله مگر این نه زمستان بود | ||
پس ار چه یاللعجب جهان گلستان بود | ||
وه که چه بهشت است این یا طبرستان بود | ||
فصل خزان است و گل بلاله زاران چراست | ||
به ماه بهمن زمین شکوفه باران چراست | ||
ساحت مازندران مگر که رضوان بود |
منابع
دچی‌ین- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۲۰۶.