روان شناسی طی تاریخچه کِتا خد به چله‌ئون متفاوتی تعریف بیه. اولین دسه از روان شناسون ش حوزه کار ره مطالعه فعالیت ذهنی دونسنه. با توسعه رفتارگرایی آغاز قرن حاضر دله و تأکید اون بر مطالعه انحصاری پدیده‌ئون قابل اندازه‌گیری عینی، روان‌شناسی به عنوان بررسی رفتار تعریف بیه.

اینتا تعریف معمولاً هم شامل مطالعه رفتار حیونا بیه و هم رفتار آدمون،با اینتا فرض ها که:

  1. اطلاعات حاصل از آزمایش با حیونا قابل تعمیم به آدمون هسه.
  2. رفتار حیونا فی نفسه شایان توجه هسه.

از سال 1930 تا 1960 در خله از کتاب ها درسی روان شناسی همینتا تعریف ارائه بیه.اما با توسعه روان شناسی پدیدار شناختی و روان شناسی شناختی دوباره به تعریف قبلی برسیمی و در حال حاضر در تعاریف روان شناسی هم به رفتار اشاره بونه و هم به فرایندون ذهنی.

از نظر اما روان شناسی ره تومی چنین تعریف هکنیم: مطالعه علمی رفتار و فرایندون روانی. اینتا تعریف هم توجه روان شناسی ره به مطالعه عینی رفتار قابل مشاهده نمایون سازنه. و هم به فهم و درک فرایندون ذهنی که مستقیماً قابل مشاهده نیه و بر اساس داده‌ئون رفتاری و عصب-زیست شناختی قابل استنباط هسه، عنایت دارنه.[۱]

منابع دچی‌ین

  1. ریتال ل.اتکینسون؛ریچارد.س.اتکینسون؛ارنست ر.هیلگارد،1983 ،ترجمة محمد نقی براهنی و همکاران،1366،چاپ هفتم،انتشارات رشد،تهران،صفحه 35.