ادبیات شفاهی
ادبیات شفاهی به سنتای شفاهی به جا بمونسه از گذشته اشاره داينه که مشتمل بر گونه‌ئون موتفاوتی مثل حماسه، شعر و نمایشنومه، داستانای قومی، تصنیف، افسانه، لطیفه و دیگر گونه‌های قومی و محلی (فولکلور) بونه. اینتا نوع ادبیات در هر جامعه‌ای وجود داينه و نتومی وه ره محدود به جوامع باسواد و یا متمدن بدونيم. ادبیات شفاهی معمولن توسط فولکلورشناسون و یا دانشمندونی که به مطالعات فرهنگی و ادبیات قومی پردازننه مثل زوونشناسون، انسان‌شناسون و حتا جامعه‌شناسون مورد تحقیق و بررسی قرار گينه.[۱]