ابن اسفندیار
بهاءالدین محمد بن حسن بن اسفندیار اتا مازرونی نویسندوئه که وه ره ابن اسفندیار نوم جه اشناسنّه. وه قرن هفتم تبرستون تاریخ ره بنویشته. وه آملی بی‌یه و حسام‌الدوله اردشیر و ونه ریکا شمس‌الملوک رستم وسّه باوندیون ِدربار دله کار کارده.
ابن ایسفندیار
|
اینتی که ابن ایسفندیار گانه: ملک اردشیر، وه ره اتا گت کار وسه رایی قلعه کوزا هکرده. پر ابن ایسفندیار، که به قرار ملوم گت آدم بیه ئو ابیاتی از وه اینتا کیتاب دله بنویشتوئه ، از سفرای بسیار ابن ایسفندیار یاد هکرده، زمونی که ابن ایسفندیار از بغداد به تپورستون(مازرون) انه، در ری خور بکاشته بین شمس الملوک روستم ره اشنانه ئو حدود ۲ما ری دله موندنه ئو این مدت ، به بائوته خادش ، فقط موطالعه خَوِرون و آثار باستونی کمکی برای آرامش وه بیه. در واقه، همینان آثار، اساس بنویشتن تاریخ تبرستون وانه. وه در همین زمون ، کیتاب عُقَد سِحر و قلائد دُرّ یَزدادی ره کتابخاونه مدرسه شا غازی روستم باوند در ری پیدا کانده ئو وشون ره از عربی به فارسی ترجمه(گردنونده) کانده. بعد از بموندسن ایجباری در ری به دعوت شه پیر رهسپار آمل وانه.اما اونجه نموندنه ئو به خوارزم شونه ئو پس از پنج سال اقامت اونجه ترجمه عربیِ ابن موقفع از نومه تنسر ره به دست یانه و بعد از ترجمه(بگردنین) به فارسی وه ره ابل کیتابش ینه تاریخ تبرستون ، به گفتة ابن ایسفندیار ، در روزگار پیری وه بنویشته بیه. احتمالاً تاریخ بنویشتن وه ۶۱۳ بیه. بعد از اینتا چه کوت از زندگونیهِ ابن ایسفندیار خوری در دست نیست .