ویکتور فرانکل در ۱۹۰۵ دروین ویندله بهدنیادنیا بیئموئه. وه در ۱۹۴۹ از ددِتا دانشگاه وین و آدیتشنالی موفق به بیتنجه درجهٔ دکترای اعصاب و روان بیهبیته. در ضمن وه از ۱۲۰ دانشگاه در سراسر جهان دله دکترای افتخاری بیته.
فرانکل به علت [[یهودی]] بیئن در سالای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به وسیله [[نازی]]هائون اول در [[آشویتس]] و سپس در [[داخائو]] دله زندانی بیهبیّه. تجارب وه در اینتا اردوگاههااردوگاهئون دله موجب بیه نو مکتبی ره در روان شناسیروانشناسی بنیانگذاریسر هکنهبییله که معنا درمانیدرمونی یا لوگوتراپی وه ره گننه.
وه پس از پایان [[جهونی جنگ دوم جهانی]] ریاست بخش اعصاب بیمارستانی درره وین رهدله به عهده بیته و به مقام استادی دانشگاه در رشتهٔ [[عصبشناسی]] و [[روانپزشکی]] نایل بیئموئه. در سالای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳ استاد داشنگاه بیناللملی [[سن دیهگو]] بیه و نظریه معنا درمانیمعنادرمونی وه در میون روانشناسانروانشناسون و روانپزشکانروانپزشکون پیروانپیروون زیادی داینه.
فرانکل در سپتامبر [[۱۹۹۷ (میلادی)|۱۹۹۷]] دربا سن ۹۲ سالگی درسالگی، وین فوتدله هکردهبمرده.
== اردوگاه کار اجباری ==
[[پرونده:Berlin2.jpg |thumb|right|اردوگاه کار اجباری ]]
فرانکل در جنگجهونی جهانیجنگ دوم زمانی که [[یهودی]]هائون و [[کمونیست]]ها و [[همجنسگرایی|همجنسگرایانهمجنسگرائون]] توسط [[آلمان نازی|حکومت نازی]] در [[آلمان]] دله که [[اتریش]] نیزهم به اوناوشون الحاق بیه روانهٔروونهٔ [[اوردوگاههایاوردوگاهئون کار اجباری]] شینه در سالای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در آشویتس و داخائو دله زندانی بیه وه نه نامزهنومزه هرگزهیچگادر پیدا نیه و ظاهراً جزو قربانیانقربانیون اینتا اوردوگاههااوردوگاهئون بیهبییه. ویکتور درشه کتاب شه خاطرات دله و در کتاب انسان در جستجوی معنا دله بارها تاکید کننه که بازنویسی کتاب لوگوتراپی انگیزه زنده بئمونسن وه بیهبییه. اینتا کتاب ره که در مورد ونه نظریه درباره معناجویی و معنا درمانی بیهبییه در دستگیری وی دروه اردوگاه دله به همراه همه ونه لباس از وه بیتنه. وه با اینتا نظریه تونسه شه خدخده ره در بدترین شرایط اوردوگاه دله حفظ هکنه و نجات پیدا هکنه. در واقع نظریهشه خدنظریه ره شه تجربه هکرده و تومی بویم که اینتا نظریه از بوته آزمایش به توسط خد وه بگذشته. هر چندچن خد وه درخادش کتاب انسان در جستوجوی معنا نویسنهدله نویسنه:
«{{نقل قول|اما که از بخت خار یا حسن اتفاق یا معجزه - یا هر آنچه که شما وه نوم ورننی- از اینتا اوردوگاهها دَگرسّمی، خار دومی که بهترینای اما برنگشتنه.»}} <ref>ویکتور فرانکل صفحهٔ ۱۵</ref>