ايران ارمنیون: نسخه‌ئون ِفرق

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
گوسترش
گوسترش
بند ۱۲۹:
به علت ناسازگاری اوضاع اقلیمی گیلان با طبیعت ارمنیون تعدادبسیاری از ارمنیان گیلان بمردنه. ارمنیون مازندران بیشتر در فرح آباد سکونت داشتنه.
 
ارمنیان ساکن در نواحی [[روستا]]ئی به [[کشاورزی]]، [[دامداری]] و باغداری و ارمنیان جلفا به داد و ستد اشتغال یافتندبیافتنه. بموجب اعتماد خاصی که شاه عباس به تجار ارمنی داشتداشته آناناونا راره جهت صدور ابریشم که دراختیار خود شاه بودبیه به خدمت گرفتبیته. پس از درگذشت شاه عباس اوضاع ارمنیانارمنیون دگرگون شدبیه. جانشینان شاه عباس به آزار و اذیت تجار ارمنی پرداختنددس بزونه و مالیاتهای بسیار سنگینی به دارائیهای آناناونا بستنددوسسنه.
 
در دوران حکومت [[نادرشاه]] دله هم ارمنیانارمنیون از شرایط مساعدی بهره‌مند نبودند،نینه، بعنوانبه عونوان مثال، ناچار بودندبینه سالیانه ۶۰۵۰۰ نادری به حکومتحوکومت غرامت بپردازندهدن و بدین ترتیب بدنبال اعمال ناشایست عمال نادرشاه برخی از ارمنیانارمنیون به [[هندوستان]]، [[هندوچین]] و جاوه مهاجرت کردندهکردنه. در برخی از نواحی ایران، ارمنیانارمنیون حق نداشتندنداشتنه سواره وارد شهر شوندبون و فقط می‌توانستندتونسسنه به مشاغلی چون زرگری، نجاری، تجارت و تهیه شراب اشتغال یابندداشته باشن.<ref>ژان دیالافوآ، ایران-کلده و آشور، ترجمه علی محمد فره وشی، کتابفروشی خیام، تهران،1361، ص 217</ref>
 
در دوران قاجار دله تحول قابل ملاحظه‌ای در اوضاع ارمنیانارمنیون ایران حادثروی شدهداهه و به تعاقب خدمات ارزنده آناناونا در دوران مشروطیت، آناناونا سرانجام حقوق یکاتتا شهروند ایرانی که سالها از آناون محروم بودندبینه راره یافتندبیافتنه.
 
از اوایل سده هجدهم میلادی تعدادی از ارمنیانارمنیون در بندر [[بوشهر]] دله ساکن بودندبینه و تجارت می‌کردندکردنه. در ماه می سال ۱۷۱۱ میلادی دله''هانری مارتین''، کشیش و مترجم انجیل به [[زبانزبون فارسی]]، در بندر بوشهر دله از کشتی پیاده شدبییه.
 
وه نویسنه:
او می‌نویسد:
«به خانهخنه یکاتتا خانواده ارمنی مقیمموقیم بوشهر رفتمبوردمه و روز یکشنبه در کلیسای ارمنیانارمنیون در مراسم مذهبی دله که به وسیله یکاتتا کشیش انجام پذیرفتبیته شرکت کردمهکردمه
 
ارمنیان بوشهر در سال ۱۸۲۵م دله مدرسه‌ای دایر کردندهکردنه که دانش آموزان بوشهر راره ۲۰ خانواده ذکر کردههکردهنه است. ''خوجا هاروتیون''، یکیاتتا از بازرگانان ارمنی ثروتمند بوشهر، باغی وسیع داشتداشته که انواع [[مرکبات]] و گلهای زیبا ایرانی و هندی در آن کاشتهدکاشته بودبییه.
 
کلیسای بوشهر در سال ۱۷۷۳م بازسازی شدبییه و در سال ۱۸۱۹م دله به جای کلیسای قبلی کلیسای دیگری ساختندبساتنه که بسیارخله شبیه کلیسای شیراز بودبییه.
در مدرسه ارمنیانارمنیون بوشهر در سال ۱۹۰۷م زبانهایدله زبونهای فارسی، انگلیسی، ارمنی تدریس می‌شدبییه.
 
[[پرونده:Chelave armenians.jpg|بندانگشتی|200px|ارمنیون روستای چلاوه در دوره ناصرالدین شاه]]