ايران ارمنیون: نسخه‌ئون ِفرق

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
گوسترش
بند ۱۲۶:
سال ۱۰۱۳ دله هجری قمری شاه عباس بخش اعظمی از آذربایجان، ارمنستان و ناگورنو(قره باغ) ره از عثمانیون بازپس بیته ولی بمحض اطلاع از حرکت سردار عثمانی از شروان بسوی [[قارص]]، ساحل جنوبی روخنه [[ارس]] عقب نشینی هکرده و دستور هدا ارمنیونی که مسیر حرکت سپاهیان عثمانی دله اسکان داشتنه، شه خنه و کاشونه ره رها و به اینتا منطقه کوچانده بوون. طبق فرمون شاه عباس ارمنیون جلفای [[نخجوان]] به [[اصفهان]] کوچانده و اول شمس‌آباد اصفهان دله ساکن بینه و به مرور زمون جلفای اصفهان ره بنا هکردنه.
 
البته شایان ذکر استهسه که مسئله کوچ ارمنیانارمنیون به اصفهان امر ساده‌ای نبودنیه. در حدود سیصد و پنجاه هزار تن از ارمنیانارمنیون به زور شمشیر سربازانسربازون [[ترک قزلباش]] خانهشه خنه و مأوای خود راره رها و بسوی کشور ایران به حرکت در آمدندبیمونه. از آنجائیکه هیچ پل و گذرگاه مطمئنی روی رودخانهروخنه ارس نبوددنبیه حدود سیصد هزار تن جانشه خودجان راره از دست دادندهدانه و پنجاه هزار تن از ارمنیانارمنیون که جان سالم بدر برده بودندبوردبینه به دستور شاه عباس به اصفهان کوچانیده شدندبینه و حتیحتا افرادی بودندبینه که درشهرهایشهرهای استانهای [[گیلان]] و [[مازندران]] دله و یا در شیراز اسکاندله ساکن یافتندبینه
به علت ناسازگاری اوضاع اقلیمی گیلان با طبیعت ارمنیانارمنیون تعدادبسیاری از ارمنیان گیلان مردندبمردنه. ارمنیانارمنیون مازندران بیشتر در فرح آباد سکونت گزیدندداشتنه.
 
ارمنیان ساکن در نواحی [[روستا]]ئی به [[کشاورزی]]، [[دامداری]] و باغداری و ارمنیان جلفا به داد و ستد اشتغال یافتند. بموجب اعتماد خاصی که شاه عباس به تجار ارمنی داشت آنان را جهت صدور ابریشم که دراختیار خود شاه بود به خدمت گرفت. پس از درگذشت شاه عباس اوضاع ارمنیان دگرگون شد. جانشینان شاه عباس به آزار و اذیت تجار ارمنی پرداختند و مالیاتهای بسیار سنگینی به دارائیهای آنان بستند.