پرستش‌گاه اورشلیم (به عبری: בית המקדש) یا «بیت همقداش» به معنای مقدس ِسره و به عربی بیت المَقدِس، مجموعه‌یی از معابد مقدس و اماکن مذهبی یهودیون هسته کوه معبد دله دره که شهر باستونی اورشلیم میون قرارداشته. بر باور یهودیون، پرستش‌گاه اورشلیم، خدای جا هسته که معبد هم ونه شنه و نیروی الهی وه همواره مکان مقدس پرستش‌گاه دله فیضون دانّه.

منوره هفت شاخهٔ پرستش‌گاه اورشلیم ره تیتوس، امپراتور روم پس از رِقِدبدائن دومین معبد یهود به شهر روم بَورده.

منابع دچی‌ین